Na de oorlog werd in Heemstede klooster ‘Mariënheuvel’ gesticht in een landhuis uit 1909. In de loop der jaren werden verschillende gebouwen toegevoegd aan de buitenplaats. Nu is het gehele complex een rijksmonument. Op het terrein staat het jaren 70 gebouw ‘Thagaste’. Deze verpleeginrichting is verouderd en daarom onderzochten wij de mogelijkheden om het gebouw aan te passen naar de huidige normen of dat sloop-nieuwbouw een betere optie zou zijn. Dit alles binnen de context van het totale gebied met behoud van de cultuurhistorie en ecologische waarden. We kregen de opdracht niet, maar we presenteren graag onze ideeën.
Het hoofdgebouw ligt midden in het groen en heeft een bijzondere architectuur en uitstraling. Helaas geldt dit niet voor de gebouwen die later zijn toegevoegd. Er zijn verschillende uitdagingen voor de transformatie zoals het gedateerde gebouw zelf met een indeling in kleine units, verouderde techniek en lage verdiepingshoogte. Andere issues zijn een gebrekkige aansluiting op de nabijgelegen buurt en de smalle toegangsweg. Ook is er nauwelijks parkeerruimte.
We onderzochten diverse opties waarbij we onder meer keken naar de mogelijke programma’s: kleinere units met veel gemeenschappelijke voorzieningen of juist zelfstandige, grotere woningen met weinig gedeelde functies.
Zonder ingrijpende verbouwing van het bestaande deel worden de lage delen van het gebouw vervangen door nieuwbouw met een eigentijdse, luxe uitstraling, deels ingevuld met woningen. De hoeveelheid algemene ruimte neemt af ten opzichte van de huidige situatie, maar een aanzienlijk deel van de begane grond wordt ingevuld met gemeenschappelijk programma.
Gehele volume wordt vernieuwd. Een beperkt aantal woningen van optimale grootte ligt aan besloten hoven. Bijna alle woningen zijn maximaal op de bosachtige omgeving gericht. Bij de entree komt een gemeenschappelijke ruimte, onder de nieuwbouw een parkeerkelder.
Een nieuwe lossere structuur binnen het oude bouwvlak, maar met aangepaste hoogtes. Het volume is gelijk aan het maximale volume dat het bestemmingsplan toestaat.
De woonkwaliteit is het uitgangspunt. Het aantal woningen dat een overhoekse oriëntatie heeft is gemaximaliseerd en er komen grotere woningen met zicht op het bos. Er is voldoende parkeerruimte in een ondergrondse parkeervoorziening.
Een aantal woningen op de begane grond kan eenvoudig worden omgevormd tot gemeenschappelijke ruimte. Eén van de gebouwen kan een accent worden in de routing door het park.
We zien ook een mogelijkheid door te bouwen op alternatieve plekken binnen het park om de aansluiting van het park op de omgeving te verbeteren en de zeer lastige ontsluiting voor auto’s op te lossen. De extensieve analyse van het parkontwerp die voor deze variant mogelijk is, viel buiten de opdracht en is niet verder onderzocht.
